Een poëtisch vaarwel aan Oscar Plusmans
Toen Oscar in maart 2018 zijn laatste adem uitblies, nam de wereld ook afscheid van het plusteken in zijn oog. Hij ontleende zijn favoriete koosnaampje aan dit klein detail. Oscar Plusmans voor de intimi.
Oscar had meer dan één schuilnaam. “Van Kotseghem” nadat hij z’n maag geledigd had, “Zetelmans” wanneer hij zich over een stoel drapeerde of “Kameradski” wanneer hij z’n rol van mental coach ter harte nam. En nog tientallen koosnaampjes maar Plusmans voerde de lijst aan.
In het leven van Els stond het plusteken in Oscars oog garant voor een dikke bonus. Beter dan een winnend lotto ticket. Een spinnend geschenk uit de hemel. Om zijn nagedachtenis te eren kroop ze in de pen en deelde ze haar diepste zieleroersels. Het werd een ode aan de liefde en de vriendschap. De bijbel van een geloof dat de schrijfster zelf bestempelt als het katoeïsme.
Oscar Plusmans in 10 verzen
De redactie van Poes Partout plukte een aantal verzen uit de lijvige gedichtenbundel. Ook uit hun zinsverband vertellen ze op een herkenbare manier over het stilzwijgende verbond tussen een graag geziene kat en twee mensen die elkaar graag zien. Over afscheid nemen en rouwen. Soms intens, nu eens ontroerend en dan weer met een vleugje humor. Welkom in het te korte leven van Oscar Plusmans.
Uit “Geluk op til”
Als wij samen
onze plannen beramen,
jouw blik de mijne kruist
dan voel ik hoe het borrelt en bruist
bij mij vanbinnen
want jij geeft me zin, en zinnen.
© Filip Meutermans
Uit “Huisreglement”
Best is ook eens dat je voelt
op de stoel
die onder de eettafel staat,
ook hier doe je meer kwaad
dan goed
als je bij het verschuiven niet vermoedt
dat ik erop lig te soezen,
want ook deze plaats is gereserveerd voor huispoezen.
© Filip Meutermans
Uit “Zijn licht”
Ook als het licht in onszelf even draalt
vinden we in Oscar
een bron die altijd licht en warmte uitstraalt
© Filip Meutermans
Uit “Overal kattenhaar”’
Zelfs als we zelf op bezoek gaan buitenshuis,
ook al was het er kraaknet en voordien geen pluis
dan mogen ze hem ook verwachten,
we laten altijd een stukje Oscar achter
op een vreemde stoel,
wie ons op bezoek kreeg, weet wat ik bedoel.
© Filip Meutermans
Uit “Verwonderen over wonderen”
Eén blik van hem
zet de duisternis klem,
één knip met zijn ogen
doet me mijn tranen drogen,
één berustende streel
doet met mijn gemoed zoveel.
© Filip Meutermans
Uit “Mijn neus”
Mijn neus is mijn heerlijkheid,
het lijkt een kleinigheid
maar is toch zoveel waard,
omdat hij altijd alles verklaart.
© Filip Meutermans
Uit “Altijd, altijd van je houden”
Altijd en overal
weet ik dat je aan me denken blijven zal,
mijn haartjes doen je overal herinneren
als confetti na een feestje dat blijft nazinderen.
© Filip Meutermans
Uit “Op handen gedragen”
Op handen gedragen en gekoesterd,
het leven was ook vaak verwoestend,
maar telkens was jij er voor ons,
tranen verdwenen zachtjes in je ronkende dons.
© Filip Meutermans
Uit “Een stem”
Oscar, 10 jaar
ik heb een stem
die ik niet langer tem,
ik begrijp dat ik vaak sneller iets kan bereiken
en dat mijn huisgenoten door mijn stem bezwijken.
© Filip Meutermans
Uit “De deur uit”
Weg zijn, enkele uren,
stiekem op onze horloge gluren,
‘t wordt wel tijd Oscarwaarts te keren,
onze vriend thuis wat te animeren