Mister Morris
Ik hou immens veel van dieren. Al van kinds af aan. Of ze nu groot, klein, dik of dun zijn, 2 of 4 poten hebben (al ben ik niet zo dol op die 8-potige). Maar ik ben extra gevoelig als het gaat om dieren die het minder goed hebben.
Als kind sprong ik talloze keren in de bres voor gewonde vogels, kippen, zwerfkatten en zelfs kikkers. Toen mijn vriend en ik in 2018 gingen samenwonen, was het een uitgemaakte zaak dat er een viervoeter in huis kwam. Enigste vereiste: het moest en zou gaan om adoptie.
Elk jaar komen er duizenden katten en honden in het asiel terecht. Gelukkig is er een positieve tendens en zien we het aantal adopties stijgen. Maar om één of andere reden verloopt de adoptie van zwarte katten en honden moeizamer. Misschien gaat het louter om bijgeloof. Al beweren heel wat mensen dat dit te maken heeft met de opmars van de sociale media. Zwarte dieren zijn zogezegd ’moeilijker’ om mooi op beeld vast te leggen.
Zwarte dieren zijn zogezegd ’moeilijker’ om mooi op beeld vast te leggen.
© Jolien De Keyser
Het toeval wil dat een goede vriendin, Ann-Sophie, en haar vriend op hetzelfde moment op zoek waren naar een kat. In de zomer van 2018 kregen we te horen dat Dierenasiel Gent een zwerfkat met kleine kittens had opgenomen. Helaas voor de kittens, besloot hun mama kort na de bevalling opnieuw het hazenpad te kiezen.
Het nestje, dat bestond uit 2 zwarte mannetjes en een gevlekt vrouwtje, kwam terecht in een pleeggezin. Na overleg met Ann-Sophie, besloten we elk één van de 2 broertjes, de zwarte kittens, te adopteren. Mijn hart maakte een sprongetje bij de eerste kennismaking met Morris en zijn broertje Millie. Ze waren eerst wat schuw, maar al snel werden we overladen door besnuffelingen en kopjes. Love at first sight, zoals het cliché wil.
Mijn hart maakte een sprongetje bij de eerste kennismaking met Morris en zijn broertje Millie.
© Jolien De Keyser
Hoewel ze broertjes zijn, verschillen Morris en Millie dag en nacht qua karakter. Dat werd meteen duidelijk bij hun thuiskomst. Morris is eerder verlegen, doet geen vlieg kwaad en zoekt graag de rustige plaatsen op in huis. Als ik de verhalen van Ann-Sophie hoor, is Millie daarentegen een geboren avonturier, loopt hij dagelijks een halve marathon in huis en profileert hij zich zowaar als een uiterst bekwame spinnenjager.
Ik wist ergens wel dat zo’n katje tijd en energie vraagt, maar ik had nooit verwacht dagelijks zoveel tijd met Morris te spenderen. Hij is eerder verlegen en verstopt zich bij elk bezoek, waarna hij de omgeving liever behoedzaam afspeurt voordat hij uit zijn comfort zone treedt. En dat is prima.
Als ik van thuis uit werk, nestelt hij zich soms spontaan naast me, waardoor mijn focus natuurlijk afglijdt. Getuige het overvolle fotoalbum ’Morris’ op mijn iPhone.
Als hijzelf dan eens spontaan om aandacht vraagt of wilt spelen, zijn we dan ook heel enthousiast en gaan we hier graag op in. En als ik van thuis uit werk, nestelt hij zich soms spontaan naast me, waardoor mijn focus natuurlijk afglijdt. Getuige het overvolle fotoalbum ’Morris’ op mijn iPhone.
© Jolien De Keyser
Buiten zijn nachtelijke avonturen, die soms voor wat slaapgebrek zorgen, is Morris absoluut een droom. Onze zetel is godzijdank gespaard gebleven als krabpaal en Morris is totaal niet agressief.
Morris is mijn favoriete co-worker en mijn garantie om goedgeluimd aan de dag te beginnen.
Morris brengt leven in huis. Als dierbaar huisdier, maar ook zo veel meer dan dat. Mijn favoriete co-worker, vrijwillig model wanneer ik mijn camera van onder het stof haal en mijn garantie om goedgeluimd aan de dag te beginnen. Volgend jaar zouden we graag verhuizen naar een grotere woning. Ik popel alvast om onze adoptiekroost uit te breiden.
© Jolien De Keyser
