Victoria’s Cats

Waar heb je Nina, Gaston en Mimi eigenlijk opgevist?

Victoria Austraet: “Nina en Mimi komen van de straat en Gaston uit een nestje van een niet gesteriliseerde kat. Eigenlijk is mijn zus de rode draad in het hele verhaal. Zo botste ze op Nina toen ze haar hond uitliet. Nina had geen schrik van de hond en volgde haar tot aan haar appartement. Mijn zus nam Nina in huis en kwam daarna bij mij aankloppen omdat het katje haar s’ nachts wakker hield. Nina was nog heel jong op dat moment.”

“Ook Gaston spoelde via mijn zus aan. Toen een vriendin voor onbepaalde tijd naar het buitenland vertrok, vroeg ze aan mijn zus op haar poes te passen. De poes was niet gesteriliseerd en schonk het  leven aan een nestje kittens, waaronder Gaston.” 

“Mimi kwam mijn zus tegemoet gerend in het park van Vorst terwijl ze in putje winter haar hond uitliet (Mimi is nochtans timide, maar ik denk dat haar overlevingsinstinct het haalde van haar angst). Mijn zus heeft haar dan mee naar huis genomen, net voor de grote storm die dezelfde avond uitbrak.”

Wat wil je kwijt over Nina, Gaston en Mimi?

“Nina heeft een uitzonderlijke persoonlijkheid. Ze is zelfzeker, ze is van niets of niemand bang, ze is heel nieuwsgierig en ze houdt ervan de omgeving aandachtig te observeren. Ze dwingt respect af, maar op een heel elegante en zachte manier. Ze is door iedereen geliefd omdat ze rust en vertrouwen uitstraalt. Ze knuffelt me terwijl ik slaap, hoewel ze niet echt knuffelachtig is (probeer haar niet op te tillen of op de schoot te nemen). Maar als ik slaap, komt ze op me liggen, streelt ze mijn wang en geeft ze kusjes op mijn ogen en voorhoofd!”

“Gaston heeft veel aandacht nodig. Hij zaagt tot je je over hem ontfermt. Hij is ook zeer zenuwachtig en daardoor is hij soms agressief tegenover de anderen. Hij moet z’n energie kwijt en heeft nood aan kalmte. Hij komt altijd om lieve tikjes op zijn billen bedelen!”

“Mimi is bang en wantrouwig. Ze brengt haar dag al slapend door, goed verstopt onder de dekens of in een holletje. Ze schrikt op bij het minste geluid. Wanneer ze in de bomen klimt, springt ze letterlijk van de ene tak naar de andere, indrukwekkend, het is net een aapje. Ze kruipt vaak in mijn kamerjas of een pull, dan kwijlt ze van vreugde!”

Welke band heb je met je katten?

“Nina, Gaston en Mimi hebben elk hun eigen persoonlijkheid, mijn band met hen is dus verschillend, net als met elk ander individu, of het nu mensen of dieren zijn. Ze maken alledrie deel uit van mijn familie. Nina heeft een moederlijk kantje en brengt rust, ze is een beetje mijn vervangmoeder (nvdr: de moeder van Victoria is overleden aan borstkanker toen ze 13 jaar was). Gaston is een beetje afstandelijk, hoewel hij mijn aanwezigheid (en mijn lieve tikjes op zijn billen) op prijs stelt. Hij is is een beetje mijn broer. En Mimi is mijn kindje, mijn dochter!”

Wat apprecieer je het meest bij katten?

“Dat kan je moeilijk veralgemenen omdat ze allemaal hun eigen persoonlijkheid hebben. Ik vind de complexiteit van hun persoonlijkheid, hun interacties met mensen en de manier waarop ze communiceren interessant. Een volwassen kat miauwt enkel om te communiceren met mensen, en daar bovenop heb je dan nog een heel palet van non verbale signalen. Men zegt vaak dat katten onafhankelijk zijn en uit de hoogte doen, maar dat klopt helemaal niet en getuigt van vooringenomenheid. Een kat kan immens van je houden en heeft aandacht nodig, ook al toont ze dit niet zoals een hond. Katten kunnen een hechte band met mensen smeden.”

Waar praat je over met hen?

“Als kind praatte ik over alles en nog wat omdat ik ervan overtuigd was dat de katten me gingen antwoorden! Vandaag hou ik het bij een welgemeend ‘Ik zie jullie graag’. De debatten bewaar ik voor in het parlement.” :-)

Slapen ze bij jou in bed?

“Ja, het heeft geen zin een kat buiten de slaapkamer te houden, want dan heb je de hele nacht recht op krasgeluiden en klaagzangen! Ze hebben allemaal hun eigen plekje in mijn slaapkamer. Nina is altijd als eerste in de slaapkamer, vooral als ze mijn bed wil inpalmen. Ze eist dan het beste plekje op voordat de anderen er zijn. Wanneer ik Nina slaapwel wens, begint ze te spinnen tot ze in slaap valt. Mimi speelt het liefst ‘s nachts, slapen doet ze vooral overdag. Gaston zwerft vaak rond en als hij op het bed slaapt, ligt hij het liefst aan mijn voeten.”

Welke goede raad zou je van je katten krijgen als ze konden spreken?

“Ik denk niet dat Gaston en Mimi me goede raad zouden geven, behalve ‘wantrouw alles en iedereen’, en dat is niet altijd de beste houding. Nina zou me aanraden de zaken te relativeren, niet te panikeren, open van geest te zijn, zen te blijven en de tijd te nemen. Daarom is ze een grote steun voor me, zowel op professioneel als privévlak.”

Wat zou je het meest missen aan hen?

“Wanneer ze niet in de buurt zijn, mis ik hen zowel gevoelsmatig als emotioneel. Liefde en affectie krijgen van een kat, tijd nemen om ze te strelen, ervoor zorgen, ze horen spinnen, ze zien spelen, dat is belangrijk voor mijn mentaal evenwicht. Mijn katten helpen me te ontspannen, een beetje zoals meditatie. De tijd die je met een kat doorbrengt is nooit verloren, en door je kat goed te verzorgen, draag je ook een beetje zorg voor jezelf.”

Versta je de kattentaal?

“Net zoals er verschillen in persoonlijkheid zijn, hebben katten verschillende manieren om zich uit te drukken. Als het op miauwen aankomt, trekt Nina alle registers open. Naargelang de toon van haar gemiauw, weet ik precies wat ze wil, zelfs wanneer ze zich niet in dezelfde ruimte als mij bevindt. Zo is er een ‘miauw’ om de deur te openen en een andere ‘miauw’ om haar hoog en droog in de kast te plaatsen. Wanneer ze achter een insect aanzit of iets ronddraagt op de trap, klinkt het weer anders. Ook wanneer ze om een schouderklopje vraagt na een inspanning, gebruikt ze een specifiek geluidje. Ze bezit een heel arsenaal aan geluiden! De twee anderen hebben iets minder noten op hun zang en gebruiken vooral hun lichaamstaal om de boodschap over te brengen.”

Wat heb je al voor de Brusselse katten gedaan als parlementslid?

“Qua wetgeving zijn de Brusselse katten redelijk goed bediend: er is de verplichte sterilisatie en identificatie, en het verbod om katten zomaar overal te koop aan te bieden (dit mag enkel in tijdschriften of op gespecialiseerde websites). Maar in de praktijk wringt het schoentje: er zijn nog te veel ongesteriliseerde katten, met alle kwalijke gevolgen vandien zoals zwerfkatten, hongersnood en overvolle asielen.”

“Als parlementslid is het mijn taak de regering te controleren. Daarom heb ik er bij de bevoegde minister op aangedrongen katteneigenaars nog beter te sensibiliseren omtrent hun plichten. Tijdens de lockdown heb ik gevraagd om de asielen- en opvangcentra extra financiële steun te verlenen. Ik pleit ook voor de toekenning van een ‘houdersvergunning voor dieren’ om dierenmishandeling beter aan te pakken. Iemand die zijn boekje te buiten gaat, kan men dan via een eenvoudige administratieve ingreep een verbod opleggen dieren te houden.”

“Als onafhankelijk parlementslid in de oppositie beschik ik over weinig macht om bakens te verzetten, en dat kan soms frustrerend zijn. Daarom stort ik ook een deel van mijn parlementaire wedde aan asielen en verenigingen die op het terrein actief zijn. Op die manier maak ik tenminste het verschil voor de dieren.”

Wat die ‘houdersvergunning voor dieren’ betreft, hoe controleer je dat in de praktijk? En wat kunnen we leren van Wallonië, waar deze regel al in voege is?

“A priori bezit elke Waal betreffende houdersvergunning, je kan het bekijken als een soort immateriële vergunning die automatisch aan iedereen is toegekend. Het voordeel van zo’n vergunning is dat je heel snel kan optreden in het geval van dierenmishandeling. In plaats van een proces en een hoop juridische rompslomp waarbij een eventuele veroordeling misschien tot een verbod leidt, volstaat vandaag een eenvoudige, administratieve beslissing.” 

“Ik weet dat er al mensen gestraft zijn, maar ook dat er recidivisme is. En de controle op het terrein is moeilijk omdat er geen ‘zwarte lijst’ bestaat van mensen aan wie deze vergunning onttrokken is. Op die manier kunnen asielen en kwekers geen voorzorgen nemen. Dit kan dus veel beter. De ‘houdersvergunning voor dieren’ staat ook op het programma van de Brusselse minister van dierenwelzijn, maar hij staat weigerachtig tegenover een zwarte lijst omdat dit indruist tegen de privacyregels. Daarom ijver ik voor een materiële houdersvergunning of een vermelding op de identiteitskaart. Op die manier kan je tenminste controleren aan wie je een dier afstaat of verkoopt.”

In Brussel zijn hybride katten zoals de Scottish Fold verboden. Hoe ver wil je gaan en wat denk je van raskatten?

“Met de ellende van de zwerfkatten en de overvolle asielen en opvangcentra in het achterhoofd, vind ik het choquerend dat er nog raskatten gekweekt worden. Het gaat zelfs zover dat kwekers meer bezig zijn met uiterlijke kenmerken dan met het welzijn van de katten, waardoor de arme beestjes lijden aan genetische en erfelijke aandoeningen. Als je te allen prijze vasthoudt aan deze manier van kweken, herleid je katten tot objecten die moeten beantwoorden aan bepaalde esthetische criteria. Dit is verkeerd en werkt zorgelijke modetrends in de hand.”

Wat zou je nog graag doen voor de Brusselse katten?

“Er zijn nog verschillende zaken die onze katten zouden helpen, ik geef je 3 concrete voorbeelden. Ten eerste moet de kweek en de verkoop van katten verboden worden, waarbij we 100% inzetten op de asielen en opvangcentra. Ten tweede moeten we ervoor zorgen dat de verplichte sterilisatie nageleefd wordt door alle burgers. En ten derde moeten we wettelijke normen opleggen m.b.t. het houden van katten, normen die gebaseerd zijn op hun noden (huisvestiging, voeding,...). De Brusselse raad voor Dierenwelzijn heeft hieromtrent een advies neergelegd, maar dit is nog niet omgezet in wetgeving.”

Hoever zou jij gaan om de belangen van de kat te verdedigen? Neem nu het verhaal van katje Lee...

“Het verhaal van katje Lee is hallucinant. Zoals vele andere kattenliefhebbers zou ik de kleine Lee met plezier verstopt hebben. Als je met zulke arbitraire en beledigende beslissingen geconfronteerd wordt, is burgerlijke ongehoorzaamheid de enige oplossing. Toch zou ik eerder aanraden een katje in België te adopteren aangezien de asielen en opvangcentra overvol zijn.”

Hoe verklein je de ecologische voetafdruk van je katten?

“Ik vermijd dat ze kunnen jagen, voor zover dat mogelijk is. Katten beschikken nu eenmaal over een groot jachtinstinct en ze vangen heel wat knaagdieren en vogels. Dat is moeilijk te controleren. Daarnaast kan je je vragen stellen over de voeding die je aanbiedt, maar dat is een onderwerp dat ik nog moet uitdiepen.”

Onlangs veroorzaakte je een controverse door te stellen dat je niet wist of je eerst een hond of een kind zou redden indien ze allebei op hetzelfde moment gevaar liepen. Heb je spijt van dat antwoord?

“Nee, ik heb er geen spijt van. Deze vraag werd me gesteld toen het onderwerp ‘antispeciesisme’ aan bod kwam. Antispeciesisme is een filosofie volgens welke het immoreel is om de belangen van een individu te negeren vanwege het feit dat hij gewoon tot een bepaalde soort behoort. Men kan speciesme als een dominante ideologie beschouwen die bijvoorbeeld intensieve veehouderij toestaat, en dit is eigenlijk een vorm van arbitraire discriminatie. Als je als mens voor zo’n dwaas dilemma staat, ben je uiteraard geneigd eerder het leven van je eigen soortgenoot te redden, maar ik vind het net interessant je af te vragen waarom we volgens deze vorm van hiërarchie handelen.”

Wat zou je doen indien je moest kiezen tussen een van je katten en een goede vriend(in)? Wiens leven zou je eerst redden?

“Medeleven is in mijn ogen onuitputtelijk. Je geeft niet minder om mensen omdat je dieren verdedigt. Vandaar dat ik geen fan ben van dit soort foute dilemma’s, want ze leiden nergens naartoe. Meer nog, ze leiden ons af van de echte problemen. Ik vind het belangrijker dat we ons afvragen waarom we dieren niet redden uit benarde situaties wanneer we die keuze wel hebben.”

De politiek kan beenhard zijn, getuige je breuk met Dieranimal. Heb je steun gehad van je katten tijdens die periode?

“Ik heb altijd steun gevonden bij mijn katten wanneer ik het moeilijk had, maar niet per se tijdens mijn perikelen met Dieranimal. Het afscheid was een jammerlijke beslissing, maar het water tussen mij en de partij was te diep geworden. Ik had het liever anders gezien, maar het heeft mijn leven niet verpest.” 

Katten zijn van nature opportunistisch omdat ze op zichzelf zijn aangewezen om te overleven. Zelf heb je de zetel geclaimd die Dieranimal binnengehaald heeft met behulp van het extreem linkse PTB. Is dit politiek opportunisme? 

“Ik denk dat je opportuniteiten moet herkennen en je kans moet grijpen, zeker in de politiek. Ondanks de situatie heb ik veel bewondering voor het huzarenstukje van Dieranimal. Het getuigt van volharding en strategisch inzicht een verkozene binnen te halen met zulke politieke constructie.”

Met welk kattenpersonage identificeer jij je het meest?

“Ik denk spontaan aan “Le Chat” van Philippe Geluck omdat ik hetzelfde gevoel voor humor deel. Maar mijn favoriete kattenpersonage is ‘Salem’ van de serie ‘Sabrina, de leerling-tovenares’, omdat hij me enorm doet denken aan Arthur, een van mijn overleden katten. Hij lijkt er enorm op, zowel wat qua uiterlijk als manier van doen.”

Wat is je favoriete meme?

En je favoriete Youtubefilmpje?

“Ik vind dit filmpje prachtig. Het gaat over een kat - Tara Herocat - die een klein jongetje beschermt terwijl hij aangevallen wordt door een hond. Aan de ene kant ontkracht deze video het cliché dat katten geen zier om ons geven, en dat het statuut van ‘beste vriend van de mens’ enkel de hond toekomt. Aan de andere kant toont deze video de enorme moed en opoffering van een kat om haar familie te beschermen.”

In welke partij zouden je katten zetelen als ze politici waren?

“Ze zouden ongetwijfeld zetelen als onafhankelijken, zoals mezelf!”

Waarom denk je dat vrouwen over het algemeen meer betrokken zijn als het over katten gaat?

“Ik merk dit ook op. Het heeft misschien te maken met het feit dat vrouwen over het algemeen meer empathie tonen of gevoeliger zijn? Ik weet het niet. Toen ik klein was, was ik het mikpunt van spot omdat ik over dieren praatte, alsof mijn gevoeligheid en mijn verlangen de dieren te beschermen tekens van sentimentaliteit en zwakte waren. Het verheugt me enorm dat de mentaliteit veranderd is en dat de geesten (blijven) rijpen.”

Je kan het parlementaire werk van Victoria Austraet volgen via haar Facebookpagina of haar website.