Overslaan en naar de inhoud gaan
Essentiële verplaatsing

Essentiële verplaatsing

Els Van Belleghem

Copywriter & Auteur

13/08/2020

Ergens in maart 2020, in de nieuwsuitzending. Corona, aantal besmettingen en de lockdown is ingevoerd. Enkel essentiële verplaatsingen worden toegelaten. Het beeld van de chauffeur die langs de E40 richting Oostende/Oudenburg wordt tegengehouden, grijpt me naar de keel. 

"Waar gaat het naartoe, mijnheer?" "Naar het dierencrematorium. We brengen er ons overleden huisdier." Bedenkelijke blik bij de ambtenaar van de staat. Toch moet hij ergens aangevoeld hebben dat er in die paar kubieke meter van de wagen, een immens verdriet hing. "Rij dan maar door", al klonk de twijfel in zijn stem.

Hoezo, een huisdier cremeren? Wat voor ons zo'n evidentie is, ons gezinslid, waar we jarenlang lief en leed mee gedeeld hebben, krijgt een waardig afscheid. 

Het katapulteert me meteen naar twee jaar terug. Op 16 maart 2018 reden we met Oscar naar Oudenburg. Hij was ingeslapen op 15 maart, had de nacht doorgebracht bij onze dierenarts. Ze waren zo attent geweest om hem de dag nadien tijdig uit de koelruimte te halen, zodat hij niet meer koud aanvoelde. Hard, zeer hard - ook onze beleving - maar warm. Mijn man reed, Oscar lag in een doos op mijn schoot. De ochtendzon scheen hartverwarmend door het raam. Oscar lag in de zon. Ik streelde hem onophoudelijk.

De dierenarts was zo attent geweest om Oscar de dag nadien tijdig uit de koelruimte te halen, zodat hij niet meer koud aanvoelde.
Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

Aangekomen in het crematorium, kwam ons meteen iemand tegemoet. "Ah, jullie zijn daar met Oscar." Hoeveel deugd dat deed, die warme begroeting, dat raakt mijn hart twee jaar later nog. Niet zomaar een kat, niet zomaar een overleden dier. Onze Oscar. Ons 'zeuneke', zoals mijn man het altijd zo liefdevol zei.

Tussen het moment van arriveren en het vertrekken, zaten wel wat uurtjes. Het rustig mogen afscheid nemen van Oscar bij de opbaring (al hadden we een vreemd gevoel bij de bloemetjes en het beertje die erbij gekunsteld stonden), het wachten in de wachtzaal tijdens de crematie en intussen alle foto's op de gsm herbekijken, lachen, wenen, herinneringen ophalen ... 

Hem nadien terug naar huis kunnen brengen was zo belangrijk. We kozen een urne waar een kaarsje in past. Sindsdien brandt zijn kaarsje onophoudelijk. (met een nieuwe kat in huis, uiteraard een nepkaarsje). Een knuffelsteen met wat as houden we elke avond in onze handen.

Sindsdien brandt zijn kaarsje onophoudelijk. Een knuffelsteen met wat as houden we elke avond in onze handen.
Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

Rouwen om Oscar

Het gevoel van het afscheid nemen in het crematorium roept nu nog altijd gevoelens op die ik neerschreef in het eerste gedicht van de serie ‘rouw’: 

Ik voel alleen

jouw koude vacht,

ogen duister als de nacht,

geen glans meer, geen sprankel,

ik sta naar jou te kijken en ik wankel.

 

Ik voel alleen

jouw zachte haren,

wil ze dicht bij me bewaren,

de schaar knerpt pijnlijk snijdend,

terwijl dikke tranen over mijn wangen glijden.

 

Ik voel alleen

jouw harde lichaam,

dat hier ligt, zo vreedzaam,

tegelijk de zachtheid losweekt,

terwijl ik jou voor de laatste keer bekeek.

 

Ik voel

me met jou

alleen.

Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

Ik zie je springen in de tuin,

ik merk je op onder elke kruin,

ik zie je spelen met grassprietjes,

tot ik het besef, dan voel ik me nietig.

 

Ik hoor je door de gang lopen,

hoor je zelfs de deur weer openen,

ik blijf je nog in elke ruimte weer horen,

tot ik het besef, dan voel ik me verloren.

 

Ik voel je bij mij in de zetel zitten,

voel je zelfs nog half-ronkend pitten,

elke nacht voel ik je nog op bed springen,

tot ik het besef, het verdriet niet kan bedwingen.

 

Ik zie niet dat jij onzichtbaar bent,

ik hoor maar luister niet dat jij er niet meer bent,

ik voel je bij me, dag en nacht, heel de tijd,

want jij bent niet echt weg, in mijn werkelijkheid.

Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

Alles herinnert me aan jou,

alles was ons zo vertrouwd,

een stuiterend balletje op de grond,

dat in mijn hart de weerkaatsing vond.

 

Alles doet me aan jou denken,

terwijl ik me in verdriet voel drenken,

een hengel die niet meer rond zwaait,

en ik die hengel naar een laatste aai.

 

Alles attendeert me op jou,

terwijl ik je lege plek aanschouw,

daar waar jij altijd lag te ronken

is waar ik mijn hart harder voel bonken.

 

Alles weet ik nog van jou,

ik hou het vast, alles, van jou,

alle herinneringen zijn verhalen

waarmee ik jou zou willen terughalen.

Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

Je zat zo graag bij ons op tafel,

het leek wel of je mee keuvelde

over wat er die dag op 't menu stond,

en wat jij er voor jezelf van vond.

 

Je zat zo graag bovenaan de trap

omdat jij het had gesnapt,

hoe hoger hoe beter, en 't overzicht

waar je elke dag voor was gezwicht.

 

Je zat zo graag bovenop de kast,

met een air die enkel jou paste,

de ruimte te overschouwen

met een gevoel vol zelfvertrouwen.

 

Nu zetten wij jouw urne, met alle herinneringen

die al die hoogtepunten willen verdringen,

hoog op de kast op een ereplaats, tranen plengend,

voor altijd thuis

en toch een verdriet dat niet is thuis te brengen.

Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

We geven je af, met moeite

terwijl elke herinnering in ons gloeit,

dat het beter is, dat weet ons hoofd,

dat het ooit beter wordt, wordt ons beloofd.

 

We geven je af, met dikke tranen

ons in een droomwereld wanend,

dat het zachter zal worden, ooit,

terwijl ons gevoel voelt, dat wordt het nooit.

 

We geven je af, met gemengde gevoelens,

op een pijnloze toekomst voor jou doelend,

maar de pijn die in ons hart snijdt,

gaat die echt over, mettertijd?

 

We geven je af, omdat we weten

dat wat ons hart ook zou moeten weten,

we geven je af, je lijfje, je leven

alleen

omdat we zoveel om je geven.

Essentiële verplaatsing

© Filip Meutermans

Els Van Belleghem is copywriter en auteur van het boek ‘Oscar Plusmans’. Bezoek haar website voor meer informatie.

En jouw gastbijdrage?

Ben jij stiekem gek van katten? Kruip je graag in de pen of maak je leuke foto’s, video’s, gifs of illustraties?

Word Contributor