Hoe verdeel je de katten na een breuk?

Co-ouderschap

De katten verdelen, hoe begin je daar in godsnaam aan?

Fred: “Dat was natuurlijk niet eenvoudig. Ik heb lang getwijfeld onze 3 toenmalige katten (BamBam, Pebbles en Nana) mee te geven aan Leen, omdat ik ze niet uit elkaar wou halen. Hoe pijnlijk onze breuk ook was, Leen en ik bleven on speaking terms, niet in het minst omdat we samen verantwoordelijk waren voor onze poezen. Zo kwam plan B op de proppen. BamBam, een gevoelige kat en mijn lieveling, was nogal verknocht aan zijn territorium. Dus besloten we hem bij mij te laten en Kiki te adopteren. Leen en ik vinden dat katten minstens met twee moeten zijn omdat ze daar vrolijker én socialer van worden.”

BamBam bleef bij dus bij Fred en kreeg een vriendinnetje, Kiki?

Fred: “Kiki is het nakomertje, de jongste van de bende. We vonden haar bij de Poezemoeders in Turnhout. Eigenlijk had ik een mooi ros kitten op het oog, maar toen ik in het asiel was stoof er een zwart-wit kitten van 5 à 6 maanden voorbij. Zo maakte ik kennis met Kiki-tje en ik was meteen verliefd. Kiki was de perfecte match voor BamBam aka Il Padrino, de liefste van de bende. Ik vond het belangrijk dat BamBam goed gezelschap kreeg want hij heeft een teer hartje. Dat zie je aan zijn ogen, ze zijn om in te verdrinken. Een tijgerkat met een prachtige vacht en heel populair bij veel van onze vrienden.”

Pebbles en Nana bleven onder de vleugels van Leen?

Leen: “Nana is een Spaanse straatkat. Toen de adoptie geregeld was, ben ik haar gaan oppikken in de luchthaven van Rotterdam. Die ervaring was heel intens, een klein katje uit een ander land dat in je armen terecht komt en plots je verantwoordelijkheid is. Nana en ik hebben dan ook een zeer nauwe band. Ik heb een week met haar in de logeerkamer geslapen om haar te laten wennen aan het huis. Ik denk dat Nana toen besloten heeft dat ze voor eeuwig bij mij wou zijn. Pebbles is ook zo’n ‘Mama’s kindje’ en hij wordt enorm graag door mij opgepakt (als enige van alle katten). Hij komt er ook echt om bedelen, maar enkel bij mij!”

Fred: “Nana beschouw ik als Leen’s baby. Punt. Het straffe is dat Nana ook écht denkt dat ze uit de buik van Leen komt. Die twee zijn onafscheidelijk. Heel schoon om te zien. Nana is ook op een mooie manier in ons leven gekomen. Leen schotelde me dagelijks tientallen foto’s voor van adoptiekatten uit alle uithoeken van de wereld. Tot die ene dag. ‘Ping’, haar mail ging open en daar verscheen Nana. Coup de foudre. Enkele dagen later zat Nana op het vliegtuig richting Rotterdam.”

Fred, wat mis je het meest aan Pebbles en Nana?

Fred: “Hun aanwezigheid, het einde van de ‘pack’. Het feit dat ze zo goed waren met drie. Ik kan daar heel hard om huilen omdat ik toch min of meer verantwoordelijk ben voor hun scheiding. Dat hakt er soms hard op in. Pebbles is zo heerlijk koppig, zo eigenwijs en zo ontzettend pluizig. Hij heeft een vacht uit de duizend en zijn kleuren zijn hemels. En dan Nana-tje. Leen denkt altijd dat zij en Nana ‘Yin en Yang’ zijn, en dat is ontegensprekelijk zo, maar ik heb ook heel veel intense en innige momenten met Nana gehad. Ze gaf me zoveel liefde en ik hou zeer veel van haar. Ook als ze zo ontzettend crazy is. Maar goed, er is ook leven na Pebbles, BamBam en Nana. We hebben dat ondanks alles goed opgelost.”

Leen, wat mis je het meest aan BamBam?

Leen: “Ik mis de kalmte en de liefde van BamBam, de rust die hij in huis brengt. Hij was ook echt heel close met Nana en ik zag ze graag samen. Dat mis ik enorm.”

Afscheid nemen van je lief en van (een deel van) de katten, hoe verwerk je dat?

Fred: “Door elkaar héél veel foto’s te sturen en er veel over te praten. Leen woont letterlijk een straat verder, dus ik ga af en toe op bezoek. Dat is heel intens, toch zeker voor mij. Maar ik ben heel blij dat het kan en dat ik ze soms nog kan zien. Ik denk niet dat dat evident is.”

Leen: “Ik heb veel geweend over de breuk, het afscheid van Fred’s kinderen én van BamBam. Dat ik BamBam zou achterlaten, kon ik moeilijk accepteren. Daar is heel wat tijd over gegaan. We hadden op voorhand altijd gezegd dat ik de katten zou meenemen, dus zat dat ook zo in mijn hoofd. Uiteindelijk was het beter BamBam achter te laten, maar het voelt nog altijd alsof ik hem minder graag zag. En dat is echt niet het geval.”

Waren de katten een troost bij de verwerking van jullie relatiebreuk?

Leen: “Enorm, waar zij zijn, ben ik thuis. Ik vond het heerlijk alleen te zijn met Pebbles en Nana op mijn appartement (met tuin). Zo heb je toch nog een klein gezin op jezelf.”

Jullie passen een soort van co-ouderschap toe. Hoe werkt dat in de praktijk? 

Fred: “Sowieso spelen we kattenoppas als de ene of de andere op vakantie is. En die job nemen we heel serieus. We geven de katten eten, we laten ze uit en zorgen voor quality time met uitgebreide aaisessies en fotoshoots. Daarnaast gaan we soms bij elkaar op bezoek om even hallo te zeggen tegen de katten. En op speciale momenten brengen we ze terug samen zodat ze terug een ‘pack’ vormen. Het is al voorgevallen dat ik BamBam meeneem naar Leen’s nieuwe stek of dat Leen Pebbles meeneemt naar mijn huis. Dat zijn zeer bijzondere momenten. Soms lijkt het spannender voor ons dan voor hen. Ze geven de indruk dat ze elkaar nog zeer goed kennen.”

Hoe gaan de katten met die bezoekjes om aangezien ze nogal van routine houden? 

Leen: “Fred springt daar losser mee om dan ik. Hij pakt BamBam soms gewoon onverwacht mee naar mijn appartement. Ik denk dan vaak dat dat toch wat veel is voor de poezen, maar uiteindelijk zijn ze altijd snel op hun gemak omdat wij erbij zijn en ze elkaar kennen. Alleen voor Kiki is het allemaal nieuw.”

De 4 musketiers

Stel de 4 musketiers eens kort voor?

Fred: “Pebbles en BamBam beschouwen we een beetje als onze ‘Vlaamse loebassen’. Ze zijn nooit iets tekort gekomen. Het straatleven hebben ze nooit gekend en ze gaan er dus altijd vanuit dat er wel iemand is die het voor hun zal oplossen. Versta me niet verkeerd, het zijn lieve, schattige poezen met het hart op de juiste plaats, maar ze zijn toch anders dan Nana en Kiki. Dat merk je in alles.”

Leen: “Pebbles en BamBam zijn verwende kinderen, ze zijn hun goede leventje gewoon en worden graag op hun wenken bediend. Ze zijn heerlijk lief en zacht en ongelooflijk goede grote broers voor hun kleine zussen, Nana en Kiki. BamBam is echt de liefste, zachtste kat ter wereld. Hij wordt niet graag opgepakt of op schoot gezet, maar als hij zin heeft in knuffels, komt hij erom vragen. En dan is hij een echte knuffelbeer. Hun namen komen van de ‘Flinstones’. We hadden al een Fred in huis en ik ging dan Wilma zijn.” :-)

Leen: “We hebben ze als duo geadopteerd toen ze nog kittens waren. Ik wist trouwens meteen dat ik twee katten wilde, maar ik moest Fred wel overtuigen van de voordelen van duo adoptie. Bovendien kan ik me geen leven zonder katten voorstellen. Ik ben ermee opgegroeid en zodra we een huis met een tuin gevonden hadden, was het voor mij duidelijk: er zouden katten komen. Ik maakte Fred warm voor het idee en ook voor de kinderen was het een goede zet. Zijn kinderen leerden voor de katten te zorgen en kregen er een band mee.”

Fred: “Nana is de Spaanse diva. Ze behoorde tot een catpack in de straten van Alicante en kwam zo in de adoptiemolen terecht. Ze is echt een pronkpoesje met een prachtige witte vacht met rosse accenten. Frêle van gestalte en prachtige blauwe ogen. Ze gedraagt zich als een diva, vrouwelijk en met schwung. Een sterk karaktertje. En ook redelijk crazy in the coconut.”

Leen: “Nana is het meest dankbare katje dat ik ooit heb gekend. Ze is het liefst bij mij, altijd en overal. Waar ik ook zit, sta of lig, ze vindt altijd een manier om er bovenop te kruipen. Ze luistert ook het beste naar haar naam en je kan haar echt roepen als een hondje.”

Fred: “Kiki werd alleen achtergelaten in de backstreets of Turnhout toen ze 4 à 5 maanden oud was. Het breekt mijn hart als ik eraan denk. Zo belandde ze bij de Poezemoeders. Ik zou die mensen toch nog eens graag uit de grond van mijn hart willen bedanken want ik kan me geen leven zonder mijn klein meisje voorstellen. Kiki is een echte friskies-kat en ze draagt precies een Batman-masker. In tegenstelling tot Nana is Kiki geen diva. Haar karakter zou je als ‘volks’ kunnen omschrijven: minder verfijnd, direct, luidgillend, maar ook heel grappig. Het is een heel dankbaar poesje dat blij is met de kansen die ze krijgt. Je voelt dat als ze kopjes geeft.”

Jullie lijken wel verliefd op de katten. Hoe ver gaat die liefde?

Fred: “Leen lacht vaak met me omdat ik de katten als ‘personen’ beschouw. Ik ben vaak bezig met hun psyche en hun gevoelens. “Is BamBam gelukkig?”. “Wat heeft Kiki nodig?”. Ik weet dat dit een beetje overdreven is, maar ik beschouw ze als evenwaardig en dat geeft me een goed gevoel. Dat sommige mensen mij voor zot verklaren neem ik er graag bij.”

Leen: “Pebbles is als kitten ooit met zijn pootje tussen de deur beland. Het hing meteen slap en we waren allebei erg in paniek. Fred begon meteen te huilen, iets dat hem zelden overkomt. Hij dacht dat Pebbles voor eeuwig gehandicapt zou zijn. Gelukkig heeft de dierenarts ons gerustgesteld. Fred en ik zijn er wel 2 weken niet goed van geweest en ik besefte ineens hoe intens dat nieuw leven in huis was. Plots waren we verantwoordelijk voor die kleintjes, bovenop de echte kinderen.”

Leen: “Waar mijn katten wonen, voel ik me thuis. Er is niets zo heerlijk dan na een werkdag enthousiast begroet te worden en aaitjes en knuffels in ontvangst te nemen.”

Toen jullie nog samen waren, hadden jullie de kinderen van Fred week-om-week? Hoe gingen de katten om met die wissels?

Fred: “Co-ouderschap is altijd een beetje wennen en het brengt leven in de brouwerij! (Nvdr: Fred heeft 2 kinderen met zijn ex Evi Hanssen). De dynamiek verandert onmiddellijk. Idem voor de katten. Je zag Pebbles, BamBam en Nana altijd even in elkaar duiken wanneer mijn zoontjes Mac en Scout de deur openklapten en voor een week de woonkamer inpalmden. Na een tijdje waren ze dat wel gewoon, maar ik denk dat het contrast voor de poesjes zeer groot was. Als de kinderen er niet waren regeerden zíj en vice versa.”

Leen: “Ik ben opgegroeid in een samengesteld gezin met 7 kinderen en meerdere huisdieren. Ik hou dus wel van een beetje drukte, hoewel de katten het in het begin moeilijk hadden omdat kinderen best druk en onvoorspelbaar zijn. En dat is niet altijd handig voor routinebeesten. Maar de jongens en de katten leerden met elkaar omgaan en werden hele goeie maatjes.”

Waren er nooit conflicten tussen de katten onderling? En hoe losten jullie dat op?

Fred: “Door een goed gesprek (hilariteit). Nee, door ze uit elkaar te halen. Anders hebben die beestjes alleen maar stress. Als ik mijn eigen katten naar elkaar zie blazen of naar de kat van de buren, probeer ik ze altijd te scheiden. Dan stoppen ze, draaien ze zich om en druipen ze af. In huis wordt niet gevochten. Ik roep dan altijd: “Lief zijn, jongens! Komop!”. Ik heb geen idee of dat werkt, maar het is sterker dan mezelf. Je ziet ze wel eens rollebollen en vechten, maar dat hoeft niet altijd te ontaarden in een hoge rug of geblaas. Meestal delen ze vriendschappelijke tikjes uit terwijl ze Ninja-moves maken om daarna de achtervolging in te zetten over zetels, poefs, tafels en stoelen.”

Leen: “Pebbles en BamBam zijn rustig en hebben best wat afgezien met het Spaans geweld van Nana. Maar het maakte hen ook terug wat speelser.”

Hebben jullie veel last van collateral damage?

Fred: “Ik ben nogal fan van mid-century vintage design en ik maak af en toe van mijn hart een steen om bepaalde items niet te kopen. Ik haal geen vintage Eames lounge chair van ettelijke duizenden euro’s in het schoonste en zachtste leder in huis om mijn harige posse te plezieren. Want krassen zullen ze, zonder genade. Mijn andere lederen zetel is daarvan het levende bewijs.”

Leen: “Er is geen enkel meubel belangrijker dan de katten. Maar ik heb in mijn nieuwe appartement zeker niet de duurste meubels gezet (hilariteit).”

Fred: “BamBam plast sporadisch naast zijn kattenbak. Dat doet hij als sinds hij kitten is en we weten niet hoe dat komt. De dierenarts heeft dit al verschillende keren onderzocht en telkens een medische oorzaak uitgesloten. Het is vermoedelijk iets gedragsmatig, maar we hebben al veel dingen geprobeerd, zonder succes. Ik heb er ondertussen vrede mee genomen want het is tenslotte míjn baby. Je weet hoe dat gaat.”

Fred: “Josje Huisman (ex-K3) zat ooit bij ons aan tafel omdat ik de productie van haar videoclip deed. Haar partner was er ook bij en hij droeg een satijnen jogging. Heel gaaf. Tijdens het onderonsje sprong Nana plots op zijn benen onder tafel terwijl ze haar nagels stevig in het satijn plantte. Ik heb nog nooit iemand zo opgeschrikt zien kijken. Solid gold.” :-)

Het leven zoals het is met katten 

Was er wel eens iemand jaloers omdat de katten meer aandacht kregen? 

Fred: “Toen Leen en ik nog samen waren was het vaak een strijd om zoveel mogelijk poezen op schoot te krijgen. Mijn strategie bestond erin in het geniep met mijn vinger te bewegen onder het deken. De poezen werden natuurlijk meteen uit hun comateuze toestand gehaald en ruilden Leen’s schoot voor de mijne. Leen daarentegen nam vlakaf een poes op en legde ze vervolgens op haar schoot. Of ze begon zo hevig te aaien dat de poes vanzelf naar haar toe kwam. Haar aanpak was duidelijk ‘anders’.”

Wie maakte de kattenbak schoon?

Fred: “Dat was toch vooral mijn dingetje. De rolverdeling was nogal conservatief klassiek. Fred de vuilbakken, het onderhoud en de kattenbakken. Leen de zorg, als een echte moederkloek.”

Zijn alle katten gecastreerd en / of gesteriliseerd?

Fred: “Uiteraard. Dat vinden we belangrijk en het is natuurlijk ook wettelijk verplicht. In de catshelters en asielen zitten zoveel katjes die een thuis zoeken. Met een beetje geduld zie je die katten openbloeien tot de liefste dieren op aarde. Ze weten vaak van waar ze komen en zijn super dankbaar. Adopt don’t shop! En laat je poezen castreren of steriliseren. Het brengt rust in hun bestaan en het lost misschien ooit het kattenprobleem op.”

Leen: “Ik probeer ook mijn vrienden, familie en kennissenkring te informeren zodat iedereen beseft dat er geen excuus is om het niet te doen. De asielen zitten overvol. Ik denk dat ik ongeveer alle opvangcentra en asielen in Vlaanderen volg en heb al tientallen mensen aan een juiste match geholpen.”

Mogen de katten mee in bed? 

Fred: “Dat was de beste beslissing van mijn leven, vermoedelijk op aanraden van Leen. Er is gewoon niks beter, zij genieten en ik geniet. Net voor ik ga slapen begint het ritueel. Ik doe de lichten en de tv uit, neem mijn gsm en loop dan naar de slaapkamerdeur. Kiki staat meestal al te trappelen voor de deur en BamBam moet ik naar het bed dragen. Dat doen we dan ook. En we hebben allemaal een fantastische nachtrust. De keren dat er ‘s nachts iemand over mijn gezicht loopt kan ik op een hand tellen. Dus: why not?”

Leen: “Ik heb een open appartement, dus ik heb de keuze niet eens. Maar dat is geen probleem want ik heb niets liever dan dat de katten bij mij slapen. Zo breng je toch extra tijd met hen door, zeker als je overdag gaat werken. Die nachtelijke uren samen zijn ook heel kostbaar.”

Naar welke muziek luisteren jullie katten?

Fred: “Ik ben opgegroeid met punk rock en dat is blijven hangen. Ook op mijn 42e geniet ik nog van bands als Face to Face, Hot Water Music, Propagandhi en Lagwagon. Ik ben fier op mijn muzikale heritage en Pebbles en Kiki zijn ondertussen wel wat gitaarwerk gewoon. Uiteraard hou ik rekening met het volume, maar Pebbles en Kiki luisteren mee. Zo probeer ik mijn katten wat goede muzieksmaak bij te brengen, want met mijn kinderen lukt dat een stuk minder (Thanks Justin Bieber!).” :-)

Leen: “Alles wat niet té luid staat en als ik begin mee te zingen zingen zij ook mee.”

Waarover praten jullie met de katten?

Fred: “Dat zijn heuse gesprekken, zeer menselijk eigenlijk. Ik praat ermee alsof het mijn kinderen zijn. “Heb je honger, Bammie?”,  “Komen jullie binnen, jongens?”, “Wat scheelt er Kiki, ben je ongelukkig?” of “Zal ik je mooi kammen?”. Meestal miauwen ze ook gewoon terug en dat beschouw ik dan als een antwoord.”

Leen: “Ik vraag honderd keer of ze de schattigste katten zijn, daarna beslis ik dat het zo is en tot slot vraag ik het nog eens voor alle zekerheid. Aan Pebbles vraag ik elke dag of hij een kleine leeuw is, aan Nana of ze de allermooiste is. Tijdens de lockdown waren de katten mijn enige contact. Ik vond het heerlijk met hen in de tuin of de zetel te zitten terwijl we lekker kletsten en knuffelden.”

Mochten jullie katten praten, wat zouden ze dan tegen jullie zeggen?

Fred: “Ik denk dat ze gewoon antwoorden. “Ja papa, ça va, het gaat.”, “Ik ben een beetje ongelukkig want de buurpoes was niet zo lief tegen mij.” of “Die duif zit mij uit te dagen, ik zou die héél graag te pakken krijgen” (hilariteit).”

Leen: “Ik denk dat Nana heel lief zou zijn, maar bij Pebbles ben ik soms oprecht blij dat hij niet spreekt. Ik denk dat hij veel zou klagen over het feit dat ik soms weinig thuis ben. Of over die tête-à-tête zonder Nana waarnaar hij zo verlangt. Ik zie het hem zo denken en dat volstaat voorlopig (hilariteit).”

Hoe eisen ze jullie aandacht op? 

Fred: “Ik werk van thuis uit en heb mijn buro middenin hun territorium geplaatst. Ik zit vlakbij de buitendeur en fungeer het gros van de tijd als hun doorman. Ongeveer 100 keer per dag laat ik ze buiten en binnen. Ze claimen ook mijn aandacht door op mijn laptop te kamperen, of naast mijn toetsenbord of net óp de stapel papieren die ik dringend nodig heb. Het spreekt voor zich dat ik die stapel voor de rest van de dag ongeroerd laat. Cat is king!”

Leen: “Nana is als een hondje en loopt altijd achter me aan. Als ik ga zitten of liggen, zit ze meteen op mijn schoot. Pebbles miauwt tot ik hem oppak en daarna moet ik hem een kwartier lang ronddragen als een pasja. Ik vind het zalig dat ze zo graag bij mij zijn. Ook als er vrienden zijn, genieten ze van alle aandacht. Heerlijk.”

Zijn er zaken die in het begin not done waren en die jullie vandaag toch toelaten? 

Fred: “Ik vrees dat mijn meeste vrienden of relaties zich soms afvragen: “Mogen die katten dat allemaal?!”. Er zijn weinig zaken die ik niet toelaat. Dat is opvoedkundig misschien niet ok, maar ze zijn zo schattig meneer. BamBam en Kiki lopen dus voortdurend op het aanrecht en ze zitten vaak (op een afstand) op de eettafel als we dineren. En ja, soms valt er toevallig wat menselijk voedsel van tafel, I can’t help it. Als er bezoek is, doe ik me altijd wat strenger voor: “Kiki! Allee zeg, van het aanrecht!”. Maar de katten doorprikken mijn show natuurlijk.” 😀

Leen: “Fred is echt veel lakser dan ik. Van mij mogen de poezen veel, maar niet op tafel als ik aan het eten ben of als er bezoek is. Ik voer ze ook nooit uit mijn bord omdat ze anders gaan bedelen. Over het algemeen denken we hetzelfde over de opvoeding, maar ik ben misschien ietsje strenger.”

Hoeveel spenderen jullie aan de katten? Doen jullie wel eens zotte aankopen?

Fred: “Ik heb daar wel een handje van weg. Een paar jaar geleden kocht ik een zelfreinigende kattenbak die eruit ziet als een ruimteschip. Met een stevig prijskaartje van € 500. Dat is behoorlijk wat geld om geen uitwerpselen meer te scheppen. Ik dacht dat ik er voor eens en altijd vanaf was, maar moest al snel teruggrijpen naar de ouderwetse kattenbakken. Ik heb er zo drie in huis en BamBam en Kiki verkiezen de analoge modellen. Dat hi-tech ruimteschip staat nu stof te pakken in de bijkeuken. Maar als ik op een leuke ‘kat- oplossing’ stoot, laat ik het geld rollen, yep.”

Leen: “Alles wat ze nodig hebben en ook nog wat dingen die ze niet nodig hebben. Als er echt mooie kussens, huisjes, potjes of drinkfonteinen zijn, trek ik de portemonnee graag open.”

Spelen jullie veel met de katten? 

Fred: “Ja, best wel. Al kan het altijd ietsje meer, zeker als je ziet hoe ze ervan genieten. De hengel met pluimen is de favoriet. De katten vliegen al graaiend naar die pluimen in het rond terwijl ik het fototoestel gretig in de aanslag hou. Het zijn de beste kiekjes! Wanneer Kiki de pluimen te pakken krijgt, loopt ze altijd met de hele hengel weg alsof ze een echte prooi heeft gevangen. Heel schattig.”

Leen: “De hengel met pluimen is hier ook de grote favoriet. Maar ook de speeltjes met valeriaan zijn een dikke hit. Ik speel graag met de katten, je ziet dan terug het kitten in hen ontwaken. Een speelsessie voor het slapen gaan is trouwens handig voor de kwaliteit van je nachtrust. Daar worden de katten lekker moe van.”

Crazy cat people

Met welke kattenpersonages identificeren jullie je?

Fred: “Ik ben geneigd “Fritz the cat” te zeggen. In mijn jeugd hing die poster aan mijn muur. Ik ken de reeks of de film niet bijster goed, maar in mijn jonge jeugd werd ik “Fritz” genoemd. Vreemd voor iemand van Italiaanse afkomst. Mijn buurjongen Michel Herckens, een rare kwiet die naar obscure grindcore à la Acoustic Grinder luisterde, kwam daar op een dag mee af. Ik heb dat nooit begrepen omdat de naam ‘Fritz’ zo Nederlands of Duits klonk.”

Leen: “Met Berlioz van de aristokatten, hij is speels en terughoudend tegelijk. De aristokatten zijn gewoon geweldig, ik wil ze allemaal zijn! Wat een zalige film. Een witte, een rosse en een grijze kat, net zoals Nana, Pebbles en BamBam voordat Kiki erbij kwam.”

Leen, jij beheert de Insta account ‘AntwerpMaus’ met meer dan 5000 volgers. Steek je daar veel tijd in? En welke boodschap wil je meegeven?

Leen: “Soms post ik alle dagen en soms gebeurt er maanden niets. Ik geef graag mee dat je een kat een kat moet laten zijn en geen dingen moet doen die ze niet leuk vinden. Mijn katten zijn toevallig twee knuffel- en oppakkatjes, maar niet alle katten zijn zo en dat is helemaal oké.”

Vinden jullie het ok dat mensen geld verdienen met hun kat?

Leen: “Ik vind dat dubbel. Als ik geld kon verdienen met de aanpak die ik op ‘AntwerpMaus’ hanteer, zou ik het ook doen. Ik zou dan asielen steunen met de opbrengst. Maar ik wil geen dingen promoten waar ik niet 100% achtersta of mijn katten foute dingen laten doen om likes te scoren. Zoals ik al zei, ik laat ze liever kat zijn.”

Wat is jullie favoriete kattenmeme?

Fred: “O.w.v. de naam en het idee dat katten onderling communiceren én hun mensen uitkiezen. Niet andersom. Geweldig gewoon!”

Leen: “Het beeld zegt genoeg.” 😉

Fred, noem eens een kattentrekje bij Leen?

Fred: “Leen kan heel zot dansen als een Pinguin, Happy Feet-achtig. Oogjes op oneindig, tong uit de mond en tapdansen met de voetjes. Cray cray, dus. Dat doet me altijd denken aan onze poezen als ze zotjes zijn. Dat total loss gaan, die kittentrekjes als ze het in hun bolletje krijgen, dan zweven ze door de lucht. Zalig.”

Leen, noem eens een kattentrekje bij Fred?

Leen: “Fred doet graag zijn eigen ding en is graag op zichzelf in zijn vertrouwde habitat. Helemaal zoals poezen dus. Hij is een beetje zoals BamBam, de beschermer van het gezin, de zachte papa.”

Welke kattentrekjes zouden jullie graag bij mensen terugzien?

Fred: “Onvoorwaardelijke liefde. Katten zijn blij zijn met onze aanwezigheid, ze wachten voor de deur, ze geven kopjes en ze komen op je schoot liggen. Onvoorwaardelijke liefde dus, daar kunnen we als mensen nog veel van leren.”

Leen: “Katten zijn gewoon helemaal zichzelf, een echte aanrader voor alle mensen. Doe waar je zin in hebt! Wil je halverwege de dag een dutje doen van 2 uur? Gewoon doen als het kan!!”

Wie brengt het meeste tijd voor de spiegel door, jullie of de katten? (katten besteden +/- 3u per dag aan hygiëne)

Fred: “No comment. Hier wordt alvast duchtig en lang gewassen!”

Leen: “Tussen Pebbles en Fred zal het spannen.” :-)

Katten slapen 70% per dag. Wat zou jullie favoriete slaapplaats zijn als kat?

Fred: “In de zon denk ik. Lekker bruinen en een kleurtje krijgen. Of nee, vermoedelijk ergens in de schaduw onder een mooie boom in Italië met een glaasje wijn erbij.”

Leen: “Onder een dekentje in de zetel of in de zon. Heerlijk!”

Zouden jullie je met de katten laten begraven zoals de oude Egyptenaren?

Fred: “Ik zou het zalig vinden dichtbij hen te zijn de rest van dit aardse leven en ook daarna. Dat kan natuurlijk niet gezien hun levensverwachting, maar ik ga er toch alles aan doen om die gedachte levend te houden. Ik ga ook hun 4 namen vereeuwigen in de vorm van een tattoo op mijn arm. Het is een begin.”

Leen: “Graag, ik wil gewoon echt niet denken aan de dag dat ik ze moet afgeven. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik dat ga aankunnen.”

Kijken jullie vaak naar kattenfilmpjes?

Fred: “Zeker! En de absolute favoriet van ons en de kinderen is een kat die op de tonen van R. Kelly’s ‘I believe I can fly’ een sprong in het diepe waagt. Zeer dramatisch. De kat doet een aanloop, zet af, spreid de poten wagenwijd open, springt en beseft dan plots dat ze het niet gaat halen. De muziek is perfect getimed. Solid gold.”

Dilemma’s

Fred, je looks of je katten?

Fred: “Haha, dat is een stoute vraag! Ik ben geneigd te zeggen dat mijn katten mijn poezenkinderen zijn en dat die dus altijd op de 1e plaats komen. Samen met mijn echte kinderen Scout en Mac natuurlijk. Ik ben onlangs 17 kg afgevallen door Intermittent Fasting en het drinken van Matcha thee, en dat heeft zo zijn weerslag op de manier waarop ik naar mezelf kijk. Ik zie mezelf terug graag en dat hebben mijn Instagram volgers geweten, sorry!”

Leen, je katten of je lief?

Leen: “Mijn katten! Ik kan geen lief hebben die allergisch is of niet van katten houdt. En ze blijven ook bij mij tot ze heengaan, daar bestaat geen discussie over.”

Leen, je mag 1 kat meenemen naar een onbewoond eiland. Wie wordt het?

Leen: “Onmogelijk om te kiezen. Maar het is wel een grote droom van Pebbles, alleen met mij op een eiland. Hij zou dolgelukkig zijn.”

Fred, je mag 1 kat meenemen naar een onbewoond eiland nemen. Wie wordt het?

Fred: “Onmogelijk, onmogelijk, onmogelijk. BamBam is nogal gehecht aan mijn huidige woning, hij is erin opgegroeid en kent de plek als zijn broekzak. Hij is bovendien nogal ‘gevoelig’ en ik wil hem die stabiliteit niet ontnemen. Als ik weet dat hij genoeg liefde krijgt in mijn afwezigheid, kies ik voor Kiki. Zij zou waarschijnlijk meer genieten van insecten, slangen en andere zoogdieren. Ze is nogal ‘cray cray’ (lees: crazy) in the coconut en ze is van niets bang.”

In bed met jullie lief of de katten?

Fred: “Mijn katten, hands down. Ik heb op relationeel vlak al wat watertjes doorzwommen en weet dus dat BamBam en Kiki blijvertjes zijn die hun plaats in mijn bed verdienen. Dat kan ik mijn partners helaas niet altijd garanderen. Met de katten slapen is bovendien zalig! Ze zijn super rustig, liggen vanboven op de sprei en slapen wanneer ik slaap. Heerlijk, een echte aanrader voor alle kattenliefhebbers!”

Leen: “Allemaal samen! Super gezellig toch!” 😀

Volg de avonturen van Pebbles, BamBam, Nana en Kiki via de Instagram account AntwerpMaus.